Vier oktober 2014. Dierendag. Maar ook de heugelijke dag dat we op de fiets het Wad overstaken naar Schiermonnikoog. Mudwrestling en bikeswimming. Daarna heb ik de fiets niet mee aangeraakt. Nou, ik heb hem wel een beurtje gegeven, alles lekker gesmeerd en toen weer snel aan de haak gehangen tussen de andere fietsen.
Vandaag was het dan zover. Heerlijk zonnetje, de 10 graden + werd weer aangetikt en weinig wind. Het kostte even wat moeite om zover te komen maar om half twee zat ik dan toch weer op de groene Bianchi.
Eerst rustig aan het dorp uit richting het oosten. Tegenwind. Binnen de luwte van het dorp valt het mee maar buiten het dorp begin ik de wind wel te voelen. Na 10 minuten begint mijn lichaam toch wel aan te geven dat we nu toch maar weer gewoon rustig moeten gaan zitten. Dit is hij niet meer gewend! Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Mijn longen zijn inmiddels in een fel gevecht graakt met de Seretide. Beetje te laat ingenomen en nu steekt de inspanningsastma de kop op. Maar ook daar laat ik me niet door tegenhouden. Gewoon doorstoempen. Ik heb gelukkig geen kilometerteller op mijn fiets…
Toch begint het langzamerhand gemakkelijker te gaan. Mijn lichaam geeeft zich gewonnen en krijgt zowaar wat enegie. En de Seretide heeft toch gewonnen. Ik krijg weeer lucht!
De banden suizen over het asfalt. Soepel glijdt het voorwiel over de schaduwen van de berken in de berm. Als hobbels maar dan zonder hobbel. Zoeff zoeff zoeff. Heerlijk als alles in cadans komt het fietsen vanzelf lijkt te gaan.
Op de Noorderweg heb ik de wind vol in de rug en een zonnetje op mijn gezicht. Ik rij op een grote lege vlakte. Geen fietser, auto of trekker te zien. Bij een paal stop ik om toch maar eens een foto te maken van de oorverdovende stilte. Ik pak mijn camera uit de tas en maak werkelijk de mooiste foto’s die ik in tijden gemaakt heb. Alleen was ik vergeten een geheugenkaartje in het toestel te stoppen… Dan maar een snapshotje met mijn telefoon.
In een mum van tijd was ik weer thuis dankzij het heerlijke rugwindje. Het was maar een uurtje en hard ging het niet maar ik ben toch weer tevreden. De eerste kilometers van 2015 zijn weer afgelegd. Dat er nog vele mogen volgen.